At the end of December 2022, I received an exciting message on LinkedIn from Laura Jenny, the Chief Editor of TechGirl.nl. She asked if I would be interested in being featured in their TechGirl of the Month series. I was happy to participate. However, around the same time, I received troubling results from a cervical cancer screening. While chatting with Laura to set a date, I went through further screenings and biopsies. The emotional rollercoaster of needing treatment caused me to completely lose contact with Laura in January 2023.
In July 2024, I suddenly remembered the interview request and felt absolutely embarrassed for not following up. Leaving her hanging was not my style, and I felt guilty. I could have at least politely let her know that I wouldn’t be available, but in the chaos, I completely forgot. I reached out again, and we started chatting. Laura kindly re-invited me for the interview, now part of a weekly blog series, and I was absolutely thrilled to be interviewed.
Archive Info
Original Language: Dutch
Title: Juliette van der Laarse: “Als je in de minderheid bent, kun je je nooit laten horen”
Publication Date: 01 August 2024
Publisher: TechGirl.nl
Direct Link: Interview on TechGirl.nl
About This Archive
Welcome to my Media Archive. In this curated collection, I explore the media appearances and interviews that have marked my journey through technology and beyond. This archive is not just a record of professional milestones; it is a personal journey through moments that have defined and shaped my public persona.
We planned a Zoom meeting and had a wonderful chat from the comfort of my couch. Although we initially planned a 30-minute call, we ended up talking for almost an hour. A few days later, Laura shared her draft with me, and I eagerly read through the results of our interview.
While reading, I was positively surprised to see how closely the story aligned with my personal journey. Usually, I am interviewed about Women in IT or my work, never just about me. Although I willingly serve as a vehicle for these important topics, it rarely paints a complete picture of who I am.
Reading the article was a unique experience of feeling ‘seen’. The conversation had felt like talking to a friend, which is a testament to Laura Jenny’s skill as an interviewer. She made me feel comfortable and understood and I was able to tell my story fully.
The interview, for me, also emotionally tied back to the uncertain time when I was first in contact with her, offering an unexpected moment of reflection.
It’s strange how situations can feel endless and insurmountable, yet once out of them, everything feels so much lighter. Light enough, in fact, that I didn’t even find it drastic enough in my journey to mention it in the interview itself. I think that is a strength of humanity—the sheer resilience we have when faced with hardships and our ability to bounce back quickly.
Article & Translation
Juliette van der Laarse: “If you are a minority, you can never make yourself heard”
Juliette van der Laarse started programming at a very young age but originally wanted to go into fashion. In TechGirl of the Week she tells how she ended up as an IT professional at NN Group, known for Nationale Nederlanden and Ohra, etc.
“Twenty years ago I was 12 and started programming. I liked technology from a very young age and I am fortunate to come from a very technical family. My uncle what an enthusiastic IT professional who arrived with books and licenses that allowed me to learn how to put together websites on my own. Without that help, I never would have taken up programming. Soon I was working on SQL, PHP, HTML, but when I had to make my college choice, I knew: I wanted to go into fashion.”
What? Yes, Juliette’s father thought so too. He would have to go convince his teenager, who thought IT was just boring, that there was more to it. “I took information technology classes in high school and was getting high grades. So my father said, ‘You’re so good at it, you should go into IT.’ But then again, I thought: I’m 16 and I want to go to the Amsterdam Fashion Institute. I even applied already and had done the intake, when my father decided that I would only be allowed to go there if I attended all the open days for technology programs. We did that and that’s when I stumbled upon game development. It’s programming, but more creative, so that appealed to me a lot.”
From Fashion to IT
Fashion disappeared from the stage and Juliette started studying Game Technology in Amsterdam. “Meanwhile, I was also freelancing: at seventeen I was able to register at the Chamber of Commerce (previously this was not possible any younger) and was programming for small businesses. Unfortunately, the study financing rules changed, and since I was heavily dependent on this, I had to make a choice. I switched immediately from university of applied science (Hbo) to university of sciences (Wo), as switching later would no longer be feasible in terms of study financing. I realized then that I could easily learn IT on my own, and I had a strong interest in Korea at that time. I was a game developer and Korea is big in that regard. I figured, an Asian language would be beneficial to learn. I ended up taking evening courses in Chinese and Japanese and started studying Korea Studies in college. I found it extremely interesting, partly because it was a lot about North Korea and warfare.”
When a research project came up on North Korean slave labor, using Neo4j, and then later an analysis of North Korean cyberwarfare, a professor was quick to find Juliette. “It was completely different world: things I had seen in spy movies suddenly turned out to be true. I was working on the project for extra credit, and I acted as the bridge between IT and the rest of the project staff. Meanwhile, I was also still working as a freelancer and it was getting better and better. Eventually I got bigger assignments and was now even hiring freelancers. I realized that I had the opportunity to start a company, but at the same time I had to go to Korea for my studies. I realized that I probably wouldn’t get that chance to start a company again so I made that choice.”
This did mean that Juliette could not continue with Korea studies. “I started following a lot of courses from other programs at that time and I learned a lot from that. I wanted to combine them all together into one degree, but I couldn’t meet the attendance requirement. I missed a lot because my father got sick, including at work, and in terms of exceptions, having a business worked at a disadvantage for me. On the other hand: for my field of expertise, I don’t need a degree as proof.”
Reddlock Studios
Her company was called Reddlock Studios, which developed simulations and games for training purposes. They were AR/VR games, and the company was even involved in government projects. “That was when AR/VR gained momentum, though, and other companies that took a much simpler approach came up with significantly lower bids. VR became almost synonymous with a 360-degree experience rather than an interactive 3D environment that we offered, which customers were able to interact much more with. That difference, however, was not always clear to customers, leading them to end up disappointed at our door with a shrunken budget but the original requirements. 3D development, however, is many times more expensive so this was unrealistic for both the customer and us. The atmosphere in the industry was not improving and I saw no reason to continue with something that the team was no longer happy with either.”
“I sat down with the team and we started thinking about what we could do next. We all liked education and decided then to make ScienceTales: CERN, which almost went viral. It was an educational mobile game that taught physics for players from 12 to 18 years old with the objective of also bridging the gap between high school and university, which often spend the first year teaching their students the basics properly. An amazing project for which we even got to travel to the particle accelerator in Switzerland.”
More and more organizations got wind of Juliette and so, in 2018, she was featured in a European Parliament campaign as a role model for girls in tech, and entered the Viva400, a list featuring the 400 most inspiring Dutch women. “I was suddenly booming and things were going incredibly well. The only problem was that what we were doing with ScienceTales was too innovative, so it wasn’t always understood. Covid-19 came along and the grants dried up, so we couldn’t make ends meet. I was working two days a week at Leiden University at the time, because I hadn’t been giving myself a salary for a while. Unfortunately, the university also had to focus on Microsoft Teams usage (due to corona) and the project I was working on was discontinued. At that point I had to figure out what to do next.”
NN Group
Juliette decided to apply for a job at NN Group. They were looking for a temporary worker who could write learning paths for IT. That, of course, was a perfect fit for her. “It seemed like a simple assignment and a good bridging job for six months, after that Covid-19 would be over, right? It turned out very differently. They had no shortage of learning paths at NN, in fact they had lots of them with all kinds of different saved versions in Word and Excel. I then applied the data model we used to build our prototypes for ScienceTales within NN and it proved successful. Meanwhile, the internal tool that resulted from this is known as the Skill Tree tool and after a merger with another team, I grew into my current role as Product Owner Engineering Ecosystems within the Engineering Enablement domain.”
It does sound like quite a turnaround: from the woman in charge who had the freedom to figure out what to do on her own to a steady job. “I thought this was going to be the death of me,” she says, laughing. “But I work for Group IT, where innovation is paramount, driven by technically savvy leadership. And that’s important for the culture, because if you have a good idea, they’re technical enough to recognize it and thus you get leeway pretty quickly. It allowed me to grow quickly in my career path and it’s worked out well for me. Moreover, we still work somewhat like a startup within the company now; we pitch new ideas, work within the budgets we get and see how it lands with our internal users, the engineers.”
In addition to her work and caring for her father, Juliette is also very much into networking. “I was already fanatically involved with Women in AI and other organizations for women in technology. Within NN we didn’t have anything for this yet, and when I initiated an external collaboration with Women in AI, I was asked if I, from my experience and with my network, wanted to set up an internal network for women. This was something I was interested in doing. I soon heard that other women within NN had similar ideas, as if this would be competition. But I only liked that, so we could work together and really make something beautiful out of it. That’s what we did and that’s how our first board for NN Women in IT came about. It took some puzzling with the corporate structure and budgets, plus how such a network would work and what form it would take, but now it is there and that is partly because the organization responded very enthusiastically to it and we were supported on all sides.” Now they are seeking collaboration with other women’s networks, such as those within Bol, Rabobank, KLM, and ING. The idea is to be able to learn from each other this way. “There are organizations for women in IT, but that is often on the edges of the industry.By activating this also within corporates themselves, we can work better with these organizations and with each other, and together really make industry-wide impact. We are not competitors, we are all striving for the same goal, and it is precisely through collaboration and exchange of insights that we can do and achieve incredibly beautiful things together.
Collaboration is important, anyway, but Juliette thinks more general awareness is also needed to help women in IT. “You’re always a minority in IT. In fact, when I started my studies, I was the only woman out of just over 100 students in my year. That you work with a lot of men is not ‘toxic’ per se, but that you are a minority is. So when you as a minority experience something, it is always your voice against the rest. Others are not necessarily against you, except for a few, but they also don’t recognize it and as a result you are alone. If you are a minority you can never make yourself heard properly. And awareness of that ratio can be much better. In addition, there are many things you experience as a woman in IT that you won’t recognize as a pattern on your own until you discuss it with other women. Being interrupted more often in meetings, for example.”
Feminist and man-loving
“I was shocked that the number of women in IT is decreasing. In 2022 it was still 21 percent women in IT in the Netherlands, but in 2023 it was 19 percent. In fact, the Netherlands is in the worst position in all of Europe, even though we call ourselves technical leaders. This is very concerning. I’m afraid we have a lot of internalized bias: you think you can’t do it, because you are told that often. And you’re often told because people see a woman and they don’t associate that with engineering. You are more likely to receive negative feedback, which you think is personal, but it’s often not. I have also become very aware of the language people use. For example, women are more likely to be labeled as planners or creatives, not necessarily strategists and visionaries. But management and CIO positions require someone with whom they associate the words strategic and visionary, so if they keep calling you a planner and creative, you won’t get into a strategic role, no matter how hard you try. People don’t mean any harm and everyone has bias, myself included, but we just need to be more aware of that. For example, also from the fact that mothers, especially single mothers, are less likely to attend networking get-togethers because they simply can’t hang out after work because that’s when the kids get out of school. As a result, men talk to each other relatively more often, build better bonds, and are more likely to think of each other when an opportunity arises. This is not intentional. They, and also the women who do attend, are just not aware that you are not there.”
Juliette is very feministic, but also man-loving, she explains. “I have a good relationship with my grandfather, uncles and father. I have incredibly kind mentors and sponsors at work who are also men, I genuinely look up to them, I learn an awful lot from them, and have enormous respect for them. So my problem is not with men, but I am just angry with the system and the culture, and men are more often blind to that. Not because they are bad people, but because as a minority, in this case as a woman in a ” male” profession, you are more likely to face those ragged edges of that system. So it would be good if men became more aware of this and also learned how to help women. If you ‘save’ a woman who doesn’t get the floor in a meeting, you can also unknowingly unmine her position. If you learn how to put women in the forefront without undermining them, you contribute much more effectively. I would therefore very much like to start an ‘ally’ program within NN, to make men more aware of this. Precisely inspired by those men who support us and indicate they want to do more.” So there is plenty of work to do, all of which Juliette does in addition to her job and volunteer work at The Hague Peace Project, where she works as head of a program using innovation to promote peace. A busy woman, in short, but one with a clear mission.
Influencer-tip:
Kellie Gerardi, on instagram, is one of the many influencers I follow but who has caught my eye the most lately. She is astronaut and all Legally-Blonde chickflick vibes. I think it’s really awesome to see this because that kind of femininity (as we enjoyed seeing in the Barbie movie) is also just OK! And should be welcome.
Boeken-tip:
Lean in | Sheryl Sandberg
Radical Candor | Kim Scott
Women’s Lore | Sarah Clegg
How women rise | Sally Helgesen, Marshall Goldsmith
Imposter Cure | Dr. Jessamy Hibberd
Scary Smart | Mo Gawdat
Morele Ambitie | Rutger Bregman
Zero to One | Peter Thiel
Reality is Broken | Jane McGonical
Juliette van der Laarse: “Als je in de minderheid bent, kun je je nooit laten horen”
Juliette van der Laarse begon al heel jong met programmeren, maar wilde eigenlijk de mode in. In TechGirl van de Week vertelt ze hoe ze dan toch bij NN Group, bekend van o.a. Nationale Nederlanden en Ohra terecht is gekomen als IT’er.
“Twintig jaar geleden was ik 12 en begon ik met programmeren. Ik vond techniek al heel jong leuk en ik heb het geluk dat ik uit een heel technische familie kom. Mijn oom wat een enthousiast IT-professional die met boeken en licenties aankwam waardoor ik kon leren hoe ik zelf websites in elkaar kon zetten. Zonder die hulp was ik nooit aan programmeren begonnen. Al gauw was ik bezig met SQL, PHP, HTML, maar toen ik mijn studiekeuze moest doen, wist ik het: ik wilde de mode in.”
Huh? Ja, dat dacht ook de vader van Juliette. Hij moest zijn puber, die dacht dat IT maar saai was, gaan overtuigen dat er meer in zit. “Ik had informatica op de middelbare school en haalde hoge cijfers. Mijn vader zei dan ook: ‘Je bent er zo goed in, ga de IT in.’ Maar ja, ik dacht: ik ben 16 en ik wil naar het Amsterdam Fashion Institute. Ik had mezelf zelfs al aangemeld en de intake gedaan, toen mijn vader bedacht dat ik er alleen heen mocht als ik verplicht alle open dagen voor techniekopleidingen zou bezoeken. Dat hebben we gedaan en toen stuitte ik op game development. Het is programmeren, maar dan creatiever, dus dat sprak me enorm aan.”
Van mode naar IT
De mode verdween van het toneel en Juliette startte met een opleiding Game Technology in Amsterdam. “Ondertussen was ik ook freelancer: op mijn zeventiende kon ik me inschrijven bij de KvK (vroeger kon dat niet jonger) en programmeerde ik voor bedrijven. Helaas veranderden de studiefinanciëringsregels toen, en omdat ik hier sterk van afhankelijk was moest ik een keuze maken. Ik stapte meteen over van HBO naar de universiteit, want later overstappen zou qua studiefinanciering niet meer haalbaar zijn. Ik besefte toen dat ik IT makkelijk zelf kon leren en ik had op dat moment een grote interesse in Korea. Ik was game-ontwikkelaar en Korea is groot als het daarom gaat. Ik dacht, een Aziatische taal is dan goed om te leren. Uiteindelijk heb ik Chinees en Japans als avondcursus gedaan en ben ik Korea Studies gaan doen op de universiteit. Ik vond het loei-interessant, mede omdat het veel om Noord-Korea en oorlogsvoering ging.”
Toen er een onderzoeksproject kwam over Noord-Koreaanse slavenarbeid, waarbij NEO4j gebruikt werd en later een analyse van Noord-Koreaanse cyberwarfare, wist een professor Juliette snel te vinden. “Het was echt een andere wereld: dingen die ik in spionnenfilms had gezien, bleken ineens waar. Ik was met dat project bezig voor extra studiepunten en ik fungeerde als de brug tussen IT en de rest van de projectmedewerkers. Ondertussen werkte ik ook nog steeds als freelancer en dat ging steeds beter. Uiteindelijk kreeg ik grotere opdrachten en huurde ik nu zelfs freelancers in. Ik besefte dat ik de kans had een bedrijf op te richten, maar ik moest op dat moment ook naar Korea voor mijn studie. Ik realiseerde me dat ik die kans om een bedrijf op te richten waarschijnlijk niet meer zou krijgen ik heb daarvoor gekozen.”
Dat betekende wel dat Juliette niet verder kon met Korea-studies. “Ik ben toen veel vakken gaan doen uit andere opleidingen en daar heb ik veel van geleerd. Dat wilde ik samen combineren tot een diploma, maar ik kon niet aan de aanwezigheidsplicht voldoen. Ik miste veel doordat mijn vader ziek werd, ook op werk, en qua uitzonderingen werkte het hebben van een bedrijf in mijn nadeel. Aan de andere kant: voor mijn vakgebied heb ik geen diploma nodig als bewijs.”
Reddlock Studios
Haar bedrijf heette Reddlock Studios en dat maakte simulaties en games met trainingsdoeleinden. Het waren AR/VR-games en het bedrijf werd zelfs ingezet in project voor de overheid. “Maar toen kwam AR/VR in een stroomversnelling, waardoor andere bedrijven die het veel simpeler aanpakten met aanzienlijk lagere offertes kwamen. VR werd bijna synoniem aan een 360-graden ervaring in plaats van een interactieve 3D-omgeving die wij aanboden en waar klanten veel meer mee konden. Dat verschil was voor klanten echter niet altijd duidelijk, waardoor ze teleurgesteld bij ons eindigden met een geslonken budget maar de oorspronkelijke wensen. 3D-ontwikkeling is echter vele malen duurder dus dit was voor zowel de klant als voor ons niet realistisch. De sfeer in de industrie werd er niet beter op en ik zag geen reden om door te gaan met iets waar het team ook niet meer blij van werd.”
“Toen heb ik met het team gezeten en zijn we gaan kijken wat we dan konden doen. We vonden allemaal educatie tof en besloten toen ScienceTales: CERN te maken, waarmee we bijna viral gingen. Het was een educatieve mobiele game die natuurkunde-les gaf voor spelers van 12 tot 18 jaar oud met het doel daarbij ook de gap tussen middelbare school en universiteit te overbruggen, die vaak het eerste jaar spenderen om hun studenten goed de basis te leren. Een geweldig project waarvoor we zelfs naar de deeltjesversneller in Zwitserland mochten afreizen.”
Steeds meer organisaties kregen lucht van Juliette en zo stond ze in 2018 bij het Europees Parlement als rolmodel voor meisjes in techniek in hun social media campagne en kwam ze in de Viva 400 terecht, een lijst waarop de 400 meest inspirerende vrouwen staan. “Ik was ineens booming en het ging ontzettend goed. Alleen was wat we deden met ScienceTales té innovatief, waardoor het niet altijd begrepen werd. Corona kwam en de subsidies droogden op, waardoor we het niet meer rond konden krijgen. Ik werkte toen twee dagen in de week bij universiteit Leiden, omdat ik mezelf al een tijdje geen loon meer gaf. Helaas moest ook de universiteit focussen op Microsoft Teams-gebruik (wegens corona) en werd het project waar ik aan werkte stopgezet. Toen moest ik bedenken wat ik dan ging doen.”
NN Group
Juliette besloot om te solliciteren op een baan bij NN Group. Er werd gezocht naar een tijdelijke kracht die leerpaden kon schrijven voor IT. Dat paste natuurlijk perfect in haar straatje. “Het leek me een simpele opdracht en een goede overbrugging voor een half jaar, daarna zou corona toch wel voorbij zijn? Het pakte heel anders uit. Ze hadden bij NN geen tekort aan leerpaden, ze hadden er juist heel veel met allerlei verschillende opgeslagen versies in Word en Excel. Het datamodel waar wij onze prototypen omheen bouwden voor ScienceTales heb ik toen toegepast binnen NN en dat bleek succesvol. Inmiddels staat de interne tool die hieruit voortkwam bekend als de Skill Tree tool en na een fusie met een ander team groeide ik door naar mijn huidige rol als Product Owner Engineering Ecosystems binnen het domein Engineering Enablement.”
Het klinkt wel als een flinke ommezwaai: van de vrouw in charge die de vrijheid had om zelf te bedenken wat te doen naar een vaste baan. “Ik dacht dat dit mijn dood ging worden,” zegt ze lachend. “Maar ik werk voor Group IT, daar staat innovatie voorop, gestuurd door technisch slim leiderschap. En dat is belangrijk voor de cultuur, want als je een goed idee hebt, zijn ze technisch genoeg om dat te herkennen en zo krijg je vrij snel speelruimte. Ik kon hierdoor snel groeien in mijn carrièrepad en het is me alles meegevallen. Bovendien werken we nu alsnog een beetje als een startup binnen het bedrijf; we pitchen nieuwe ideeën, werken met budgetten die we krijgen en kijken hoe het landt bij onze interne gebruikers, de engineers.”
Naast haar werk en de zorg voor haar vader, is Juliette ook erg veel bezig met netwerken. “Ik was al fanatiek bezig bij Women in AI en andere organisaties voor vrouwen in techniek. Binnen NN hadden wij hier nog niets voor, en toen ik een externe samenwerking met Women in AI in gang zette werd mij gevraagd of ik, vanuit mijn ervaring en met mijn netwerk, een intern netwerk voor vrouwen wilde oprichten. Dit wilde ik wel. Ik hoorde al snel dat andere vrouwen binnen NN soortgelijke ideeën hadden, alsof dit concurretie zou zijn. Maar ik vond dat alleen maar mooi, dan konden we samenwerken en er echt iets moois van maken. Dat hebben we ook gedaan en zo is ons eerste bestuur voor NN Women in IT ontstaan. Het was even puzzelen hoe het zit met de corporate structuur en de budgetten, plus hoe zo een netwerk zou werken en welke vorm het zou krijgen, maar nu staat het en dat is mede omdat de organisatie er heel enthousiast op reageerde en we aan alle kanten werden gesteund.” Nu zoeken ze veel de samenwerking op met andere vrouwennetwerken, zoals die binnen Bol, Rabobank, KLM, en ING. Het idee is om zo van elkaar te kunnen leren. “Er zijn wel organisaties voor vrouwen in de IT, maar dat zit vaak aan de randen van de industrie.Door dit ook binnen corporates zelf te activeren kunnen we beter samenwerken met deze organisaties en met elkaar, en samen echt industrie-brede impact maken. We zijn geen concurrentie, we streven allemaal naar hetzelfde doel, en juist door samenwerking en uitwisseling van inzichten kunnen we ontzettend mooie dingen samen doen en bereiken.
Sowieso is samenwerking belangrijk, maar Juliette denkt dat er ook meer algemene bewustzijn nodig is om vrouwen in IT te helpen. “Je bent altijd in de minderheid in de IT. Ik was toen ik met mijn studie begon zelfs de enige vrouw van iets meer dan 100 studenten in mijn jaar. Dat je met veel mannen werkt is opzich niet ‘toxic’, maar dat je een minderheid bent wel. Dus als jij als minderheid wat meemaakt, dan is het altijd jouw stem tegen de rest. Anderen zijn niet per se tegen jou, op een handjevol na, maar ze herkennen het ook niet en daardoor sta je alleen. Als je in de minderheid bent kun je jezelf nooit goed laten horen. En bewustzijn van die verhouding kan veel beter. Daarnaast zijn er veel dingen die je meemaakt als vrouw in de IT, die je in je eentje niet zal herkennen als patroon, tot je dit met andere vrouwen bespreekt. Het vaker onderbroken worden in meetings bijvoorbeeld.”
Feministisch en manlievend
“Ik schrok dat het aantal vrouwen in IT afneemt. In 2022 was het in Nederland nog 21 procent vrouw in de IT, maar in 2023 was dat 19 procent. Nederland staat er zelfs het slechtst voor van heel Europa, terwijl we wel een technische voorloper pleiten zijn. Heel zorgwekkend. Ik ben bang dat we veel geïnternaliseerde bias hebben: je denkt dat je het niet kan, want dat wordt je ook vaak verteld. En het wordt je vaak verteld, omdat mensen een vrouw zien en die associëren ze niet met techniek. Je ontvangt dan vaker negatieve feedback, waarvan je denkt dat het persoonlijk is, maar dat is vaak niet zo. Ik ben me ook heel bewust van de taal geworden die mensen gebruiken. Van vrouwen wordt bijvoorbeeld sneller gezegd dat ze planmatig of creatief zijn, niet per se strategisch en visionair. Maar voor management en CIO-functies is iemand nodig met wie ze de e woorden strategisch en visionair associëren, dus als ze je planmatig en creatief blijven noemen, dan kom je niet in een strategische rol, hoe hard je ook je best doet. Mensen bedoelen het niet kwaad en iedereen heeft bias, ik ook, maar we moeten ons daar gewoon meer bewust van zijn. Ook bijvoorbeeld van het feit dat moeders, vooral single moeders, minder vaak op netwerkborrels komen, omdat ze simpelweg na werk niet kunnen blijven hangen omdat de kinderen dan uit school komen. Hierdoor praten mannen relatief vaker met elkaar, bouwen betere banden op, en denken ze eerder aan elkaar als een kans zich voordoet. Dit is niet met opzet. Zij, en ook de vrouwen die wel aanwezig zijn, e zijn zich er gewoon niet van bewust dat jij daar dan niet bent.”
Juliette is heel feministisch, maar ook manlievend, zegt ze zelf. “Ik heb een goede band met mijn opa, ooms en vader. Ik heb ontzettend fijne mentoren en sponsoren op werk die ook man zijn, ik kijk oprecht tegen hen op, ik leer ontzettend veel van ze, en heb enorm veel respect voor ze. Mijn probleem is dan ook niet met mannen, maar ik ben gewoon boos op het systeem en de cultuur en daar zijn mannen vaker blind voor. Niet omdat ze slechte mensen zijn, maar omdat je als minderheid, in dit geval als vrouw in een ‘mannen’ beroep, sneller geconfronteerd wordt met die raffelige randjes van dat systeem. Daarom is het goed als mannen hier meer bewust van worden en ook leren hoe ze vrouwen kunnen helpen. Als je een vrouw die het woord niet krijgt in een meeting gaat ‘redden’ kan je ook onbewust haar positie ondemijnen. Als je leert hoe je de vrouw in de voorgrond kunt zetten zonder ondermijning, dan draag je veel effectiever bij. Ik wil dan ook heel graag binnen NN een ‘ally’ programma starten, om mannen daarvan bewuster te maken. Juist geïnspireerd door die mannen die ons steunen en aangeven meer te willen doen.” Werk aan de winkel dus, wat Juliette overigens allemaal doet naast haar baan en naast haar vrijwilligerswerk bij The Hague Peace Project, waar ze als kwartiermaker aan een programma werkt waarbij innovatie ingezet wordt voor vrede. Een drukke vrouw dus, maar wel eentje met een duidelijke missie.
Influencer-tip:
Kellie Gerardi, op instagram, is één van de vele influencers die ik volg maar wie mij het meeste opvalt de laatste tijd. Ze is astronaut en helemaal Legally-Blonde chickflick vibes. Ik vind dat echt ontzettend mooi om te zien want die vrouwelijkheid (zoals we ook lekker in de Barbie-film zagen) die mag ook gewoon! En moet ook gewoon welkom zijn.
Boeken-tip:
Lean in | Sheryl Sandberg
Radical Candor | Kim Scott
Women’s Lore | Sarah Clegg
How women rise | Sally Helgesen, Marshall Goldsmith
Imposter Cure | Dr. Jessamy Hibberd
Scary Smart | Mo Gawdat
Morele Ambitie | Rutger Bregman
Zero to One | Peter Thiel
Reality is Broken | Jane McGonical
At the end of December 2022, I received an exciting message on LinkedIn from Laura Jenny, the Chief Editor of TechGirl.nl. She asked if I would be interested in being featured in their TechGirl of the Month series. I was happy to participate. However, around the same time, I received troubling results from a cervical cancer screening. While chatting with Laura to set a date, I went through further screenings and biopsies. The emotional rollercoaster of needing treatment caused me to completely lose contact with Laura in January 2023.
In July 2024, I suddenly remembered the interview request and felt absolutely embarrassed for not following up. Leaving her hanging was not my style, and I felt guilty. I could have at least politely let her know that I wouldn’t be available, but in the chaos, I completely forgot. I reached out again, and we started chatting. Laura kindly re-invited me for the interview, now part of a weekly blog series, and I was absolutely thrilled to be interviewed.
We planned a Zoom meeting and had a wonderful chat from the comfort of my couch. Although we initially planned a 30-minute call, we ended up talking for almost an hour. A few days later, Laura shared her draft with me, and I eagerly read through the results of our interview.
While reading, I was positively surprised to see how closely the story aligned with my personal journey. Usually, I am interviewed about Women in IT or my work, never just about me. Although I willingly serve as a vehicle for these important topics, it rarely paints a complete picture of who I am.
Reading the article was a unique experience of feeling ‘seen’. The conversation had felt like talking to a friend, which is a testament to Laura Jenny’s skill as an interviewer. She made me feel comfortable and understood and I was able to tell my story fully.
The interview, for me, also emotionally tied back to the uncertain time when I was first in contact with her, offering an unexpected moment of reflection.
It’s strange how situations can feel endless and insurmountable, yet once out of them, everything feels so much lighter. Light enough, in fact, that I didn’t even find it drastic enough in my journey to mention it in the interview itself. I think that is a strength of humanity—the sheer resilience we have when faced with hardships and our ability to bounce back quickly.
As hinted at so beautifully subtly in the interview, my dad—who played such a major role in my journey—is terminally ill. With a prognosis of 6-7 years, he is now entering year 7 and is clearly entering the final stages of his disease. I moved back in with my parents a few years ago and am helping my mom take care of him. This situation, too, can be emotionally intense, exhausting, and feel insurmountable at times. Reflecting on this gives me hope and strength that this too shall pass. It makes me feel more certain that I can face whatever is to come next.
Article & Translation
Juliette van der Laarse: “If you are a minority, you can never make yourself heard”
Juliette van der Laarse started programming at a very young age but originally wanted to go into fashion. In TechGirl of the Week she tells how she ended up as an IT professional at NN Group, known for Nationale Nederlanden and Ohra, etc.
“Twenty years ago I was 12 and started programming. I liked technology from a very young age and I am fortunate to come from a very technical family. My uncle what an enthusiastic IT professional who arrived with books and licenses that allowed me to learn how to put together websites on my own. Without that help, I never would have taken up programming. Soon I was working on SQL, PHP, HTML, but when I had to make my college choice, I knew: I wanted to go into fashion.”
What? Yes, Juliette’s father thought so too. He would have to go convince his teenager, who thought IT was just boring, that there was more to it. “I took information technology classes in high school and was getting high grades. So my father said, ‘You’re so good at it, you should go into IT.’ But then again, I thought: I’m 16 and I want to go to the Amsterdam Fashion Institute. I even applied already and had done the intake, when my father decided that I would only be allowed to go there if I attended all the open days for technology programs. We did that and that’s when I stumbled upon game development. It’s programming, but more creative, so that appealed to me a lot.”
From Fashion to IT
Fashion disappeared from the stage and Juliette started studying Game Technology in Amsterdam. “Meanwhile, I was also freelancing: at seventeen I was able to register at the Chamber of Commerce (previously this was not possible any younger) and was programming for small businesses. Unfortunately, the study financing rules changed, and since I was heavily dependent on this, I had to make a choice. I switched immediately from university of applied science (Hbo) to university of sciences (Wo), as switching later would no longer be feasible in terms of study financing. I realized then that I could easily learn IT on my own, and I had a strong interest in Korea at that time. I was a game developer and Korea is big in that regard. I figured, an Asian language would be beneficial to learn. I ended up taking evening courses in Chinese and Japanese and started studying Korea Studies in college. I found it extremely interesting, partly because it was a lot about North Korea and warfare.”
When a research project came up on North Korean slave labor, using Neo4j, and then later an analysis of North Korean cyberwarfare, a professor was quick to find Juliette. “It was completely different world: things I had seen in spy movies suddenly turned out to be true. I was working on the project for extra credit, and I acted as the bridge between IT and the rest of the project staff. Meanwhile, I was also still working as a freelancer and it was getting better and better. Eventually I got bigger assignments and was now even hiring freelancers. I realized that I had the opportunity to start a company, but at the same time I had to go to Korea for my studies. I realized that I probably wouldn’t get that chance to start a company again so I made that choice.”
This did mean that Juliette could not continue with Korea studies. “I started following a lot of courses from other programs at that time and I learned a lot from that. I wanted to combine them all together into one degree, but I couldn’t meet the attendance requirement. I missed a lot because my father got sick, including at work, and in terms of exceptions, having a business worked at a disadvantage for me. On the other hand: for my field of expertise, I don’t need a degree as proof.”
Reddlock Studios
Her company was called Reddlock Studios, which developed simulations and games for training purposes. They were AR/VR games, and the company was even involved in government projects. “That was when AR/VR gained momentum, though, and other companies that took a much simpler approach came up with significantly lower bids. VR became almost synonymous with a 360-degree experience rather than an interactive 3D environment that we offered, which customers were able to interact much more with. That difference, however, was not always clear to customers, leading them to end up disappointed at our door with a shrunken budget but the original requirements. 3D development, however, is many times more expensive so this was unrealistic for both the customer and us. The atmosphere in the industry was not improving and I saw no reason to continue with something that the team was no longer happy with either.”
“I sat down with the team and we started thinking about what we could do next. We all liked education and decided then to make ScienceTales: CERN, which almost went viral. It was an educational mobile game that taught physics for players from 12 to 18 years old with the objective of also bridging the gap between high school and university, which often spend the first year teaching their students the basics properly. An amazing project for which we even got to travel to the particle accelerator in Switzerland.”
More and more organizations got wind of Juliette and so, in 2018, she was featured in a European Parliament campaign as a role model for girls in tech, and entered the Viva400, a list featuring the 400 most inspiring Dutch women. “I was suddenly booming and things were going incredibly well. The only problem was that what we were doing with ScienceTales was too innovative, so it wasn’t always understood. Covid-19 came along and the grants dried up, so we couldn’t make ends meet. I was working two days a week at Leiden University at the time, because I hadn’t been giving myself a salary for a while. Unfortunately, the university also had to focus on Microsoft Teams usage (due to corona) and the project I was working on was discontinued. At that point I had to figure out what to do next.”
NN Group
Juliette decided to apply for a job at NN Group. They were looking for a temporary worker who could write learning paths for IT. That, of course, was a perfect fit for her. “It seemed like a simple assignment and a good bridging job for six months, after that Covid-19 would be over, right? It turned out very differently. They had no shortage of learning paths at NN, in fact they had lots of them with all kinds of different saved versions in Word and Excel. I then applied the data model we used to build our prototypes for ScienceTales within NN and it proved successful. Meanwhile, the internal tool that resulted from this is known as the Skill Tree tool and after a merger with another team, I grew into my current role as Product Owner Engineering Ecosystems within the Engineering Enablement domain.”
It does sound like quite a turnaround: from the woman in charge who had the freedom to figure out what to do on her own to a steady job. “I thought this was going to be the death of me,” she says, laughing. “But I work for Group IT, where innovation is paramount, driven by technically savvy leadership. And that’s important for the culture, because if you have a good idea, they’re technical enough to recognize it and thus you get leeway pretty quickly. It allowed me to grow quickly in my career path and it’s worked out well for me. Moreover, we still work somewhat like a startup within the company now; we pitch new ideas, work within the budgets we get and see how it lands with our internal users, the engineers.”
In addition to her work and caring for her father, Juliette is also very much into networking. “I was already fanatically involved with Women in AI and other organizations for women in technology. Within NN we didn’t have anything for this yet, and when I initiated an external collaboration with Women in AI, I was asked if I, from my experience and with my network, wanted to set up an internal network for women. This was something I was interested in doing. I soon heard that other women within NN had similar ideas, as if this would be competition. But I only liked that, so we could work together and really make something beautiful out of it. That’s what we did and that’s how our first board for NN Women in IT came about. It took some puzzling with the corporate structure and budgets, plus how such a network would work and what form it would take, but now it is there and that is partly because the organization responded very enthusiastically to it and we were supported on all sides.” Now they are seeking collaboration with other women’s networks, such as those within Bol, Rabobank, KLM, and ING. The idea is to be able to learn from each other this way. “There are organizations for women in IT, but that is often on the edges of the industry.By activating this also within corporates themselves, we can work better with these organizations and with each other, and together really make industry-wide impact. We are not competitors, we are all striving for the same goal, and it is precisely through collaboration and exchange of insights that we can do and achieve incredibly beautiful things together.
Collaboration is important, anyway, but Juliette thinks more general awareness is also needed to help women in IT. “You’re always a minority in IT. In fact, when I started my studies, I was the only woman out of just over 100 students in my year. That you work with a lot of men is not ‘toxic’ per se, but that you are a minority is. So when you as a minority experience something, it is always your voice against the rest. Others are not necessarily against you, except for a few, but they also don’t recognize it and as a result you are alone. If you are a minority you can never make yourself heard properly. And awareness of that ratio can be much better. In addition, there are many things you experience as a woman in IT that you won’t recognize as a pattern on your own until you discuss it with other women. Being interrupted more often in meetings, for example.”
Feminist and man-loving
“I was shocked that the number of women in IT is decreasing. In 2022 it was still 21 percent women in IT in the Netherlands, but in 2023 it was 19 percent. In fact, the Netherlands is in the worst position in all of Europe, even though we call ourselves technical leaders. This is very concerning. I’m afraid we have a lot of internalized bias: you think you can’t do it, because you are told that often. And you’re often told because people see a woman and they don’t associate that with engineering. You are more likely to receive negative feedback, which you think is personal, but it’s often not. I have also become very aware of the language people use. For example, women are more likely to be labeled as planners or creatives, not necessarily strategists and visionaries. But management and CIO positions require someone with whom they associate the words strategic and visionary, so if they keep calling you a planner and creative, you won’t get into a strategic role, no matter how hard you try. People don’t mean any harm and everyone has bias, myself included, but we just need to be more aware of that. For example, also from the fact that mothers, especially single mothers, are less likely to attend networking get-togethers because they simply can’t hang out after work because that’s when the kids get out of school. As a result, men talk to each other relatively more often, build better bonds, and are more likely to think of each other when an opportunity arises. This is not intentional. They, and also the women who do attend, are just not aware that you are not there.”
Juliette is very feministic, but also man-loving, she explains. “I have a good relationship with my grandfather, uncles and father. I have incredibly kind mentors and sponsors at work who are also men, I genuinely look up to them, I learn an awful lot from them, and have enormous respect for them. So my problem is not with men, but I am just angry with the system and the culture, and men are more often blind to that. Not because they are bad people, but because as a minority, in this case as a woman in a ” male” profession, you are more likely to face those ragged edges of that system. So it would be good if men became more aware of this and also learned how to help women. If you ‘save’ a woman who doesn’t get the floor in a meeting, you can also unknowingly unmine her position. If you learn how to put women in the forefront without undermining them, you contribute much more effectively. I would therefore very much like to start an ‘ally’ program within NN, to make men more aware of this. Precisely inspired by those men who support us and indicate they want to do more.” So there is plenty of work to do, all of which Juliette does in addition to her job and volunteer work at The Hague Peace Project, where she works as head of a program using innovation to promote peace. A busy woman, in short, but one with a clear mission.
Influencer-tip:
Kellie Gerardi, on instagram, is one of the many influencers I follow but who has caught my eye the most lately. She is astronaut and all Legally-Blonde chickflick vibes. I think it’s really awesome to see this because that kind of femininity (as we enjoyed seeing in the Barbie movie) is also just OK! And should be welcome.
Boeken-tip:
Lean in | Sheryl Sandberg
Radical Candor | Kim Scott
Women’s Lore | Sarah Clegg
How women rise | Sally Helgesen, Marshall Goldsmith
Imposter Cure | Dr. Jessamy Hibberd
Scary Smart | Mo Gawdat
Morele Ambitie | Rutger Bregman
Zero to One | Peter Thiel
Reality is Broken | Jane McGonical
Juliette van der Laarse: “Als je in de minderheid bent, kun je je nooit laten horen”
Juliette van der Laarse begon al heel jong met programmeren, maar wilde eigenlijk de mode in. In TechGirl van de Week vertelt ze hoe ze dan toch bij NN Group, bekend van o.a. Nationale Nederlanden en Ohra terecht is gekomen als IT’er.
“Twintig jaar geleden was ik 12 en begon ik met programmeren. Ik vond techniek al heel jong leuk en ik heb het geluk dat ik uit een heel technische familie kom. Mijn oom wat een enthousiast IT-professional die met boeken en licenties aankwam waardoor ik kon leren hoe ik zelf websites in elkaar kon zetten. Zonder die hulp was ik nooit aan programmeren begonnen. Al gauw was ik bezig met SQL, PHP, HTML, maar toen ik mijn studiekeuze moest doen, wist ik het: ik wilde de mode in.”
Huh? Ja, dat dacht ook de vader van Juliette. Hij moest zijn puber, die dacht dat IT maar saai was, gaan overtuigen dat er meer in zit. “Ik had informatica op de middelbare school en haalde hoge cijfers. Mijn vader zei dan ook: ‘Je bent er zo goed in, ga de IT in.’ Maar ja, ik dacht: ik ben 16 en ik wil naar het Amsterdam Fashion Institute. Ik had mezelf zelfs al aangemeld en de intake gedaan, toen mijn vader bedacht dat ik er alleen heen mocht als ik verplicht alle open dagen voor techniekopleidingen zou bezoeken. Dat hebben we gedaan en toen stuitte ik op game development. Het is programmeren, maar dan creatiever, dus dat sprak me enorm aan.”
Van mode naar IT
De mode verdween van het toneel en Juliette startte met een opleiding Game Technology in Amsterdam. “Ondertussen was ik ook freelancer: op mijn zeventiende kon ik me inschrijven bij de KvK (vroeger kon dat niet jonger) en programmeerde ik voor bedrijven. Helaas veranderden de studiefinanciëringsregels toen, en omdat ik hier sterk van afhankelijk was moest ik een keuze maken. Ik stapte meteen over van HBO naar de universiteit, want later overstappen zou qua studiefinanciering niet meer haalbaar zijn. Ik besefte toen dat ik IT makkelijk zelf kon leren en ik had op dat moment een grote interesse in Korea. Ik was game-ontwikkelaar en Korea is groot als het daarom gaat. Ik dacht, een Aziatische taal is dan goed om te leren. Uiteindelijk heb ik Chinees en Japans als avondcursus gedaan en ben ik Korea Studies gaan doen op de universiteit. Ik vond het loei-interessant, mede omdat het veel om Noord-Korea en oorlogsvoering ging.”
Toen er een onderzoeksproject kwam over Noord-Koreaanse slavenarbeid, waarbij NEO4j gebruikt werd en later een analyse van Noord-Koreaanse cyberwarfare, wist een professor Juliette snel te vinden. “Het was echt een andere wereld: dingen die ik in spionnenfilms had gezien, bleken ineens waar. Ik was met dat project bezig voor extra studiepunten en ik fungeerde als de brug tussen IT en de rest van de projectmedewerkers. Ondertussen werkte ik ook nog steeds als freelancer en dat ging steeds beter. Uiteindelijk kreeg ik grotere opdrachten en huurde ik nu zelfs freelancers in. Ik besefte dat ik de kans had een bedrijf op te richten, maar ik moest op dat moment ook naar Korea voor mijn studie. Ik realiseerde me dat ik die kans om een bedrijf op te richten waarschijnlijk niet meer zou krijgen ik heb daarvoor gekozen.”
Dat betekende wel dat Juliette niet verder kon met Korea-studies. “Ik ben toen veel vakken gaan doen uit andere opleidingen en daar heb ik veel van geleerd. Dat wilde ik samen combineren tot een diploma, maar ik kon niet aan de aanwezigheidsplicht voldoen. Ik miste veel doordat mijn vader ziek werd, ook op werk, en qua uitzonderingen werkte het hebben van een bedrijf in mijn nadeel. Aan de andere kant: voor mijn vakgebied heb ik geen diploma nodig als bewijs.”
Reddlock Studios
Haar bedrijf heette Reddlock Studios en dat maakte simulaties en games met trainingsdoeleinden. Het waren AR/VR-games en het bedrijf werd zelfs ingezet in project voor de overheid. “Maar toen kwam AR/VR in een stroomversnelling, waardoor andere bedrijven die het veel simpeler aanpakten met aanzienlijk lagere offertes kwamen. VR werd bijna synoniem aan een 360-graden ervaring in plaats van een interactieve 3D-omgeving die wij aanboden en waar klanten veel meer mee konden. Dat verschil was voor klanten echter niet altijd duidelijk, waardoor ze teleurgesteld bij ons eindigden met een geslonken budget maar de oorspronkelijke wensen. 3D-ontwikkeling is echter vele malen duurder dus dit was voor zowel de klant als voor ons niet realistisch. De sfeer in de industrie werd er niet beter op en ik zag geen reden om door te gaan met iets waar het team ook niet meer blij van werd.”
“Toen heb ik met het team gezeten en zijn we gaan kijken wat we dan konden doen. We vonden allemaal educatie tof en besloten toen ScienceTales: CERN te maken, waarmee we bijna viral gingen. Het was een educatieve mobiele game die natuurkunde-les gaf voor spelers van 12 tot 18 jaar oud met het doel daarbij ook de gap tussen middelbare school en universiteit te overbruggen, die vaak het eerste jaar spenderen om hun studenten goed de basis te leren. Een geweldig project waarvoor we zelfs naar de deeltjesversneller in Zwitserland mochten afreizen.”
Steeds meer organisaties kregen lucht van Juliette en zo stond ze in 2018 bij het Europees Parlement als rolmodel voor meisjes in techniek in hun social media campagne en kwam ze in de Viva 400 terecht, een lijst waarop de 400 meest inspirerende vrouwen staan. “Ik was ineens booming en het ging ontzettend goed. Alleen was wat we deden met ScienceTales té innovatief, waardoor het niet altijd begrepen werd. Corona kwam en de subsidies droogden op, waardoor we het niet meer rond konden krijgen. Ik werkte toen twee dagen in de week bij universiteit Leiden, omdat ik mezelf al een tijdje geen loon meer gaf. Helaas moest ook de universiteit focussen op Microsoft Teams-gebruik (wegens corona) en werd het project waar ik aan werkte stopgezet. Toen moest ik bedenken wat ik dan ging doen.”
NN Group
Juliette besloot om te solliciteren op een baan bij NN Group. Er werd gezocht naar een tijdelijke kracht die leerpaden kon schrijven voor IT. Dat paste natuurlijk perfect in haar straatje. “Het leek me een simpele opdracht en een goede overbrugging voor een half jaar, daarna zou corona toch wel voorbij zijn? Het pakte heel anders uit. Ze hadden bij NN geen tekort aan leerpaden, ze hadden er juist heel veel met allerlei verschillende opgeslagen versies in Word en Excel. Het datamodel waar wij onze prototypen omheen bouwden voor ScienceTales heb ik toen toegepast binnen NN en dat bleek succesvol. Inmiddels staat de interne tool die hieruit voortkwam bekend als de Skill Tree tool en na een fusie met een ander team groeide ik door naar mijn huidige rol als Product Owner Engineering Ecosystems binnen het domein Engineering Enablement.”
Het klinkt wel als een flinke ommezwaai: van de vrouw in charge die de vrijheid had om zelf te bedenken wat te doen naar een vaste baan. “Ik dacht dat dit mijn dood ging worden,” zegt ze lachend. “Maar ik werk voor Group IT, daar staat innovatie voorop, gestuurd door technisch slim leiderschap. En dat is belangrijk voor de cultuur, want als je een goed idee hebt, zijn ze technisch genoeg om dat te herkennen en zo krijg je vrij snel speelruimte. Ik kon hierdoor snel groeien in mijn carrièrepad en het is me alles meegevallen. Bovendien werken we nu alsnog een beetje als een startup binnen het bedrijf; we pitchen nieuwe ideeën, werken met budgetten die we krijgen en kijken hoe het landt bij onze interne gebruikers, de engineers.”
Naast haar werk en de zorg voor haar vader, is Juliette ook erg veel bezig met netwerken. “Ik was al fanatiek bezig bij Women in AI en andere organisaties voor vrouwen in techniek. Binnen NN hadden wij hier nog niets voor, en toen ik een externe samenwerking met Women in AI in gang zette werd mij gevraagd of ik, vanuit mijn ervaring en met mijn netwerk, een intern netwerk voor vrouwen wilde oprichten. Dit wilde ik wel. Ik hoorde al snel dat andere vrouwen binnen NN soortgelijke ideeën hadden, alsof dit concurretie zou zijn. Maar ik vond dat alleen maar mooi, dan konden we samenwerken en er echt iets moois van maken. Dat hebben we ook gedaan en zo is ons eerste bestuur voor NN Women in IT ontstaan. Het was even puzzelen hoe het zit met de corporate structuur en de budgetten, plus hoe zo een netwerk zou werken en welke vorm het zou krijgen, maar nu staat het en dat is mede omdat de organisatie er heel enthousiast op reageerde en we aan alle kanten werden gesteund.” Nu zoeken ze veel de samenwerking op met andere vrouwennetwerken, zoals die binnen Bol, Rabobank, KLM, en ING. Het idee is om zo van elkaar te kunnen leren. “Er zijn wel organisaties voor vrouwen in de IT, maar dat zit vaak aan de randen van de industrie.Door dit ook binnen corporates zelf te activeren kunnen we beter samenwerken met deze organisaties en met elkaar, en samen echt industrie-brede impact maken. We zijn geen concurrentie, we streven allemaal naar hetzelfde doel, en juist door samenwerking en uitwisseling van inzichten kunnen we ontzettend mooie dingen samen doen en bereiken.
Sowieso is samenwerking belangrijk, maar Juliette denkt dat er ook meer algemene bewustzijn nodig is om vrouwen in IT te helpen. “Je bent altijd in de minderheid in de IT. Ik was toen ik met mijn studie begon zelfs de enige vrouw van iets meer dan 100 studenten in mijn jaar. Dat je met veel mannen werkt is opzich niet ‘toxic’, maar dat je een minderheid bent wel. Dus als jij als minderheid wat meemaakt, dan is het altijd jouw stem tegen de rest. Anderen zijn niet per se tegen jou, op een handjevol na, maar ze herkennen het ook niet en daardoor sta je alleen. Als je in de minderheid bent kun je jezelf nooit goed laten horen. En bewustzijn van die verhouding kan veel beter. Daarnaast zijn er veel dingen die je meemaakt als vrouw in de IT, die je in je eentje niet zal herkennen als patroon, tot je dit met andere vrouwen bespreekt. Het vaker onderbroken worden in meetings bijvoorbeeld.”
Feministisch en manlievend
“Ik schrok dat het aantal vrouwen in IT afneemt. In 2022 was het in Nederland nog 21 procent vrouw in de IT, maar in 2023 was dat 19 procent. Nederland staat er zelfs het slechtst voor van heel Europa, terwijl we wel een technische voorloper pleiten zijn. Heel zorgwekkend. Ik ben bang dat we veel geïnternaliseerde bias hebben: je denkt dat je het niet kan, want dat wordt je ook vaak verteld. En het wordt je vaak verteld, omdat mensen een vrouw zien en die associëren ze niet met techniek. Je ontvangt dan vaker negatieve feedback, waarvan je denkt dat het persoonlijk is, maar dat is vaak niet zo. Ik ben me ook heel bewust van de taal geworden die mensen gebruiken. Van vrouwen wordt bijvoorbeeld sneller gezegd dat ze planmatig of creatief zijn, niet per se strategisch en visionair. Maar voor management en CIO-functies is iemand nodig met wie ze de e woorden strategisch en visionair associëren, dus als ze je planmatig en creatief blijven noemen, dan kom je niet in een strategische rol, hoe hard je ook je best doet. Mensen bedoelen het niet kwaad en iedereen heeft bias, ik ook, maar we moeten ons daar gewoon meer bewust van zijn. Ook bijvoorbeeld van het feit dat moeders, vooral single moeders, minder vaak op netwerkborrels komen, omdat ze simpelweg na werk niet kunnen blijven hangen omdat de kinderen dan uit school komen. Hierdoor praten mannen relatief vaker met elkaar, bouwen betere banden op, en denken ze eerder aan elkaar als een kans zich voordoet. Dit is niet met opzet. Zij, en ook de vrouwen die wel aanwezig zijn, e zijn zich er gewoon niet van bewust dat jij daar dan niet bent.”
Juliette is heel feministisch, maar ook manlievend, zegt ze zelf. “Ik heb een goede band met mijn opa, ooms en vader. Ik heb ontzettend fijne mentoren en sponsoren op werk die ook man zijn, ik kijk oprecht tegen hen op, ik leer ontzettend veel van ze, en heb enorm veel respect voor ze. Mijn probleem is dan ook niet met mannen, maar ik ben gewoon boos op het systeem en de cultuur en daar zijn mannen vaker blind voor. Niet omdat ze slechte mensen zijn, maar omdat je als minderheid, in dit geval als vrouw in een ‘mannen’ beroep, sneller geconfronteerd wordt met die raffelige randjes van dat systeem. Daarom is het goed als mannen hier meer bewust van worden en ook leren hoe ze vrouwen kunnen helpen. Als je een vrouw die het woord niet krijgt in een meeting gaat ‘redden’ kan je ook onbewust haar positie ondemijnen. Als je leert hoe je de vrouw in de voorgrond kunt zetten zonder ondermijning, dan draag je veel effectiever bij. Ik wil dan ook heel graag binnen NN een ‘ally’ programma starten, om mannen daarvan bewuster te maken. Juist geïnspireerd door die mannen die ons steunen en aangeven meer te willen doen.” Werk aan de winkel dus, wat Juliette overigens allemaal doet naast haar baan en naast haar vrijwilligerswerk bij The Hague Peace Project, waar ze als kwartiermaker aan een programma werkt waarbij innovatie ingezet wordt voor vrede. Een drukke vrouw dus, maar wel eentje met een duidelijke missie.
Influencer-tip:
Kellie Gerardi, op instagram, is één van de vele influencers die ik volg maar wie mij het meeste opvalt de laatste tijd. Ze is astronaut en helemaal Legally-Blonde chickflick vibes. Ik vind dat echt ontzettend mooi om te zien want die vrouwelijkheid (zoals we ook lekker in de Barbie-film zagen) die mag ook gewoon! En moet ook gewoon welkom zijn.
Boeken-tip:
Lean in | Sheryl Sandberg
Radical Candor | Kim Scott
Women’s Lore | Sarah Clegg
How women rise | Sally Helgesen, Marshall Goldsmith
Imposter Cure | Dr. Jessamy Hibberd
Scary Smart | Mo Gawdat
Morele Ambitie | Rutger Bregman
Zero to One | Peter Thiel
Reality is Broken | Jane McGonical
Archive Info
Original Language: Dutch
Title: Juliette van der Laarse: “Als je in de minderheid bent, kun je je nooit laten horen”
Publication Date: 01 August 2024
Publisher: TechGirl.nl
Direct Link: Interview on TechGirl.nl
About This Archive
Welcome to my Media Archive. In this curated collection, I explore the media appearances and interviews that have marked my journey through technology and beyond. This archive is not just a record of professional milestones; it is a personal journey through moments that have defined and shaped my public persona.
